​​​​​​​เรื่องผี^^

[Raksngbs]

เรื่องเล่าผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในตอนวัยมัธยม ที่ด้วยความเกเร รวมทั้งออกจะดื้อ กระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมอย่างยิ่งจริงๆ 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานที่เรียนที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างจะที่จะเก่า และแก่ไม่ต่ำยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งนับว่าเป็นอีกหนึ่งสถานศึกษา ที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมาอย่างช้านาน ก็เลยไม่แปลกใจที่จะมีเรื่องมีราวร้อนๆอย่างนี้ เกิดขึ้นแต่ว่าไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งปวงของโรงเรียน ถูกเก็บไว้ในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในห้องประชุม โดยในห้องนอกเหนือจากเครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรอาจารย์ ประดับอยู่ ที่ผนังคงจะเกือบจะๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งคนไหนที่เป็นอาจารย์สายการเรียนรู้ หรือเปล่าใช่การละครบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากยุคใกล้ๆอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีอยู่ ซึ่งใครกันแน่ที่มีเซ้นส์ก็จะทราบได้ในทันทีว่า ห้องเหล่านี้มีพลังงาน อะไรบางอย่างอยู่แน่นอน


ซึ่งทุกคนในโรงเรียนต่างรู้ดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างจะน่ากลัว มหาศาล แม้กระนั้นดูอย่างกับว่าด้วยความดื้อ ในวัยเด็ก ซึ่งในช่วงนั้นก็กล่าวได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวเหล่านี้ แปลงเป็นเรื่องตลกที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนฝูงหรือมาพูดเล่าเกินจริง จนไม่ได้คิดอะไรล้นหลามนักนั่นเอง


แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง ในตอนใกล้สอบสถานที่เรียนได้จัดการ ปิดสถานศึกษาไว จึงทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับเพื่อนพ้องๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ ข้างหลังเลิกเรียน พวกเราได้ทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จึงควรนั่งรอครูที่บันไดข้างเวทีแต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องผี

พวกเราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน และความสงสัยก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้บอกว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ข้างในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของพวกเรา ได้เดินเข้าไปดูที่ห้องกับเปลี่ยนเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ทางเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ แล้วก็เป็นเพลงที่สัมผัสได้ทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในตอนช่วงเวลาเย็นที่เงียบสงัดของสถานศึกษา โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและเริ่มน่าสยองขึ้น ก็เลยทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและสร้างอารมณ์มาลุก ให้กับเพื่อนฝูงๆต่างทุกคนเงียบกันหมด และต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆสหายหญิง ในห้องเริ่มมีอาการสั่นกลัว และก็ร้องไห้ในทันที รวมทั้งผมมั่นใจได้เลยว่ามันต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่นอน และก็รู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม รวมทั้งได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้ารับรองเลยว่า เพลงที่พวกเราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกเล่นเพลงขึ้น และรู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่พวกเราไม่สามารถชี้แจงได้ เรื่องเล่าผี

แม้กระนั้นด้วยความไวลำพองของผม ที่ดูเหมือนว่ายังคงตลกโปกฮา กับเพื่อนฝูงสตรีที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรเยอะมากนัก และไม่ใช่คนที่กลัวเรื่องอะไรแบบนี้ หรือ โลกงามล้นหลาม นักผมเลยบอกเพื่อนฝูงไปว่าช่างเถอะหรอกพวกครู ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนเรา เนื่องจากว่าห้องประชุมนั้น ออกจะที่จะเงียบแล้วก็เปลี่ยวมากมายนั่นเอง เล่าเรื่องผี

แต่ว่าดูท่าบรรยากาศจะไม่ได้ดียิ่งขึ้นเลย เพื่อนฝูงๆสาวๆต่างพากันร้องไห้แล้วก็สั่นกลัว และผมก็คิดในใจว่า เพราะเหตุใดพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแม้กระนั้นด้วยบรรยากาศ ก็คงจะรู้เรื่องได้ว่าแขนขาสั่นคงไม่อาจจะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยเช่นเดียวกัน 

แม้กระนั้นต่อจากนั้น ราว 10 กว่านาคราวหน้าจากที่เราได้ยินเพลงอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ในทันที ทุกคน ต่างกรีดและก็ด้วยความสะดุ้ง พร้อมด้วยประตูห้องเปิดออกมาถึงแม้ว่าไม่มีคนอยู่ในห้อง ซึ่งผมหันไปมองดูก็มองไม่เห็นคนใดอยู่ด้วย สิ่งเดียวกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่ไม่ได้นัดหมายต่างโหวกเหวกโวยวาย และก็กรีดกันด้วยความหวาดกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว และผมเป็นผู้เดียวที่มองดูเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้มองเห็นอะไรแม้กระนั้นอยู่ๆก็เห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ซึ่งผมทราบได้ทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างไม่ต้องสงสัย แล้วก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องผี

หลังจากที่มีเสียงกรีด รวมทั้งดังอีกทั้งสถานศึกษา จนกระทั่งทำให้พวกคุณครูแล้วก็อาจารย์ต่างพากันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วก็พวกเราก็ได้ ทำเล่าเรื่องราวทั้งสิ้นให้ฟัง จนถึงทำให้อาจารย์ที่โรงเรียนนั้น ต่างมองหน้ากันรวมทั้งบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆเดี๋ยววันพรุ่ง เราจะทำบุญทำทานใหญ่กันเลยดีกว่า...

หลังจากนั้นพวกเราก็มิได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย แม้เรียนดนตรีไทยจริงๆเราจะเอาอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีมาไว้ที่บนเวที และก็จะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงครูจะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน รวมทั้งปฏิเสธครูทันทีทันใดหรือรวมไปถึงการขนของ หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็ควรต้องไปกันทีละหลายๆคนอีกด้วย 

จากนั้นเรื่องราวกลุ่มนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่และก็เป็นเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างไม่ต้องสงสัย ด้วยเหตุว่าสหายกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อคอยเข้าเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง แล้วก็ประเด็นนี้ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นพวกเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องผี �������เรื่องเล่าผี